خیانت

حالا فرض کن که یک روز تو به من خیانت کنی. بعد تو که آدم دروغ گویی نیستی، یعنی دروغ های کوچک چرا ولی دروغ های بزرگ، نمی دونم شاید. بیای و بگی که به من خیانت کردی. بعد من چه عکس العملی نشون میدم؟ آیا از اون جایی که اصلا از تو تصور همچین کاری نمیره، خوش بینی احمقانه مو به همه دنیا از دست میدم؟ آیا غصه می خورم زیاد؟ یا بی تفاوت به همه چی میذارم میرم؟ آیا زنگ میزنم به طرف و التماس و فحش و فضیحت؟ می شینم با دوستام درددل و گریه و برشمردن فداکاری های خودم و از این و اون مایه گذاشتنمو و جوونی مو صرف تو کردن گفتن؟ یا که میرم تو فاز کینه ورزی و انتقام جویی و مال من و مال تو؟ حالا اگه کسی رو دوست داشته باشی و به خاطر متعهد و مسئول بودن مثال زدنی ات، بی خیال موضوع بشی و بسوزی و بسازی چی؟ نه! دوست ندارم. این حالت از همه اش بی خودتره. یک وقت از این فداکاری ها نکنی که خوشم نمیاد. راست حسینی بیا بگو دیگه حوصله تو ندارم. دلم رفته پی کس دیگه ای. خوب آدمیزاده. پیش میاد براش.

پی نوشت : چقدر ما گرفتار قضاوتیم.