به گیرنده های خود دست نزنید، این بچه خوب می شود.

وقتایی هست که نوگل تازه شکفته تون – که هرکس تو خیابون و مهمونی می بینتش براش غش و ضعف میره- می افته رو یک دنده ای به نام » من می تونم شما رو رسماً  دیوونه کنم».  کارکرد این دنده به این صورته که از لحظه ای که از خواب پا میشه یا می رسه به خونه یا با تغییر از هر حالتی به حالت دیگه ، شروع می کنه به زق زدن(چیزی بین نق و زر زدن). هر کاری می کنید حال اون بدتر میشه. شیون می کنه، زار می زنه. اگه شیر بهش بدید یا ندید گریه می کنه. اگه اسباب بازی شو ازش بگیرید یا بهش بدید زار می زنه. خلاصه هر چیزی باعث بدتر شدن حال اون و شما میشه. بهتون پیشنهاد می کنم چند لحظه به حاال خودش رهاش کنید. نترسید اون نمی میره، شما دیوونه میشید. ولی اهمیت ندید. می دونم که صداش واقعا گوشخراشه. ولی همه ما گاهی نیاز داریم که به حال خودمون رها شیم. باور کنید. حالا نه که خیلی طولانی. ولی زمان کوتاهی لازمه که ببینه واقعا چی میخواد. بعد از چند ثانیه اون مجددا به گفتن بی وقفه مامان، مامان ادامه میده و هرلحظه باید با عزیزم و جانم جوابشو بدید.

مهتای عزیز،  نخواب. چشماتو باز نگه دار. ما زنده می مونیم. ما موفق میشیم.